شعر عاشقانه سعدی

ای که گفتی هیچ مشکل چون فراق یار نیست     

گر امید وصل باشد همچنان دشوار نیست

♥  

خلق را بیدار باید بود از آب چشم من    

وین عجب کان وقت می گریم که کس بیدار نیست

 ♥ 

نوک مژگانم به سرخی بر بیاض روی زرد    

قصه دل می نویسد حاجت گفتار نیست

 ♥    

بی دلان را عیب کردم لاجرم بی دل شدم  

آن گنه را این عقوبت همچنان بسیار نیست

 ♥  

ای نسیم صبح اگر باز اتفاقی افتدت  

آفرین گویی بر آن حضرت که ما را بار نیست

♥ 

بارها روی از پریشانی به دیوار آورم    

ور غم دل با کسی گویم به از دیوار نیست

  ♥ 

ما زبان اندرکشیدیم از حدیث خلق و روی   

 گر حدیثی هست با یارست و با اغیار نیست

♥ 

قادری بر هر چه می خواهی مگر آزار من   

  زان که گر شمشیر بر فرقم نهی آزار نیست

  ♥

احتمال نیش کردن واجبست از بهر نوش 

 حمل کوه بیستون بر یاد شیرین بار نیست

 ♥ 

سرو را مانی ولیکن سرو را رفتار نه    

      ماه را مانی ولیکن ماه را گفتار نیست

   ♥ 

گر دلم در عشق تو دیوانه شد عیبش مکن  

 بدر بی نقصان و زر بی عیب و گل بی خار نیست

♥  

لوحش الله از قد و بالای آن سرو سهی   

    زان که همتایش به زیر گنبد دوار نیست

 ♥  

دوستان گویند سعدی خیمه بر گلزار زن  

من گلی را دوست می دارم که در گلزار نیست

سعدیه شیرازی